Sen gittin… ama adın hâlâ dudaklarımda dua gibi.
– Emrullah Çitil
Ben seni her zaman hatırlıyorum, ama bazı günler biraz daha fazla…
– Emrullah Çitil
Kalbimin en sessiz yerine adını yazdım; kimse silemez.
– Emrullah Çitil
Anne, sen gittiğinden beri hiçbir şey tamam değil.
– Emrullah Çitil
Yokluğunda bile varlığını hissettiren tek kişisin.
– Emrullah Çitil
Cennet seni özlüyor olmalı… çünkü sen her zaman oraya aittin.
– Emrullah Çitil
Zaman seni unutturmuyor, sadece seni daha çok özletiyor.
– Emrullah Çitil
Anne, adını andığımda içim yanıyor, ama yüzüm gülümsüyor.
– Emrullah Çitil
Senin gülüşünü özledim… ve en çok da o sesi.
– Emrullah Çitil
Gözlerimdeki hüzün, senin yokluğunun sessizliğidir.
– Emrullah Çitil
Yıllar geçse de ilk günkü gibi… hasretim dinmedi, anne.
– Emrullah Çitil
Sana doyamadım anne… belki de en çok bu koyuyor.
– Emrullah Çitil
Sonsuzluk bile senin yokluğuna çare olamaz.
– Emrullah Çitil
Ben seni kalbime gömdüm… ama yokluğun her gün baştan kazıyor içimi.
– Emrullah Çitil
Dualarımda en çok adını fısıldıyorum.
– Emrullah Çitil
Anne, sen gökyüzünde bir yıldızsan, ben her gece sana bakıyorum.
– Emrullah Çitil
Sen gidince, çocukluğum da seninle gitti.
– Emrullah Çitil
Herkes bir gün annesini kaybeder derlerdi… ama kimse bu kadar zor olduğunu söylemedi.
– Emrullah Çitil
Sensizlikle büyümek, her sabah eksik uyanmak gibi.
– Emrullah Çitil
Gözlerimi kapatınca senin kokun geliyor burnuma.
– Emrullah Çitil
Sen bana hayat verdin… ben ise yokluğunda yaşamayı öğrenemedim.
– Emrullah Çitil
Hiçbir şey senin sıcaklığını veremez artık.
– Emrullah Çitil
Cennet çok şanslı… seni benden önce aldı.
– Emrullah Çitil
Anne, içimde seninle konuştuğum binlerce sessiz cümle var.
– Emrullah Çitil
Adını her andığımda yutkunuyorum, çünkü gözlerim doluyor.
– Emrullah Çitil
Bazı acılar anlatılmaz… annesini kaybedenler bilir.
– Emrullah Çitil
Gittiğin yerde huzurlu olduğunu bilmek, yokluğuna tesellidir.
– Emrullah Çitil
Senin yokluğun, kalbimde bitmeyen bir kış gibi.
– Emrullah Çitil
Ben seninle büyüdüm, sensizliğe ise hâlâ alışamadım.
– Emrullah Çitil
İnsan annesizliği en çok yalnız kaldığında hisseder.
– Emrullah Çitil
Senin sevginle yoğruldum, şimdi o sevgiyle ayakta kalıyorum.
– Emrullah Çitil
Hayatta birçok şey değişti ama sana olan özlemim hiç azalmadı.
– Emrullah Çitil
Ben seni unutmadım anne… sadece yokluğuna alışmaya çalışıyorum.
– Emrullah Çitil
Her şey yolunda derken bile içim seni ağlıyor.
– Emrullah Çitil
Anne, kalbimin eksik olan parçasısın.
– Emrullah Çitil
Senin yerini hiçbir şey dolduramaz.
– Emrullah Çitil
Sensizlik boğazıma düğümlenmiş bir hıçkırıktır.
– Emrullah Çitil
Ben senin yokluğunda büyüdüm… ama senin sevginde kaldım.
– Emrullah Çitil
Her gülüşümün altında bir parça özlemin var.
– Emrullah Çitil
Senin öğrettiğin sabırla tutundum hayata.
– Emrullah Çitil
Gittiğin günden beri içimde bir boşluk var, adı “anne”.
– Emrullah Çitil
Sen benim ilk duam, son gözyaşımsın.
– Emrullah Çitil
Her gece yıldızlara bakarken seni arıyorum.
– Emrullah Çitil
Anne, özlemek öyle basit bir kelime değilmiş, sen gidince anladım.
– Emrullah Çitil
Ben seni çok seviyorum… hâlâ.
– Emrullah Çitil
Anne, adını andığımda kalbim usulca kırılıyor.
– Emrullah Çitil
Sonsuzluğa uğurladım seni, ama hep yanı başımda hissediyorum.
– Emrullah Çitil
Benim cümlelerimde hep bir “anne” eksik artık.
– Emrullah Çitil
Sen benim ilk sığınağım, son umudumdun.
– Emrullah Çitil
Anne kokusu… hayatın en güzel huzurudur.
– Emrullah Çitil
Bir dua kadar yakındın, şimdi bir ömür kadar uzaksın.
– Emrullah Çitil
Yokluğun bazen sessizlik değil, çığlık gibi.
– Emrullah Çitil
Anne, gözlerimin içine baktığın anı özlüyorum.
– Emrullah Çitil
Seninle geçen her an bir ömre bedeldi.
– Emrullah Çitil
Acının adı sensizlik oldu.
– Emrullah Çitil
Sensiz yaşamak, nefessiz yürümek gibi.
– Emrullah Çitil
Anne, senin yüreğin gibisi olmadı bu dünyada.
– Emrullah Çitil
Senin dualarınla hâlâ ayaktayım.
– Emrullah Çitil
Her gözyaşımda sen varsın.
– Emrullah Çitil
Bir kez daha “oğlum” deyişini duymak isterdim.
– Emrullah Çitil
Sana anlatacak çok şeyim var, ama artık sessizlik konuşuyor.
– Emrullah Çitil
Her şeyin ilacı zamanmış, ama sensizliğe yetmedi.
– Emrullah Çitil
Anne, ruhumun eksik parçasısın.
– Emrullah Çitil
İçimde bir boşluk değil, senin kadar büyük bir evren var.
– Emrullah Çitil
Seninle büyüyen kalbim, yokluğunla sustu.
– Emrullah Çitil
Her gece seni düşlüyorum, her sabah yokluğuna uyanıyorum.
– Emrullah Çitil
Beni en çok sevenin yokluğu yakıyor.
– Emrullah Çitil
Anne, senin yokluğun başka kimseyle dolmuyor.
– Emrullah Çitil
Sesini unutmamak için hep içimden fısıldıyorum.
– Emrullah Çitil
Senin eksikliğin, en çok yüreğimi yaralıyor.
– Emrullah Çitil
Bir gün sana kavuşmak, bu acının tek tesellisi.
– Emrullah Çitil
Ben seni içimde yaşatıyorum, sessizce.
– Emrullah Çitil
Anne, dualarımda senin için hâlâ bir yer var.
– Emrullah Çitil
Senin için yanmayan bir mum bile soğuktur bana.
– Emrullah Çitil
Her bayram bir eksik kaldı, çünkü sen yoksun.
– Emrullah Çitil
Anne, senden başka kimse “benim her şeyim” olmadı.
– Emrullah Çitil
Hayat seni benden aldı, ama kalbimden alamadı.
– Emrullah Çitil
Bir anne gider… ve ardından dünya susar.
– Emrullah Çitil
Gözlerim hep seni arıyor kalabalıkların içinde.
– Emrullah Çitil
Senin elini tutmak, cenneti tutmak gibiydi.
– Emrullah Çitil
Senin kokun, şimdi sadece hatıralarda yaşıyor.
– Emrullah Çitil
Ne kadar zaman geçerse geçsin, özlemin ilk günkü gibi taze.
– Emrullah Çitil
Anne, seninle vedalaşmak mümkün değilmiş.
– Emrullah Çitil
Sen benim sonsuzluğumun ilk tanığıydın.
– Emrullah Çitil
Gittin… ama ben seni içimde taşımaya devam ediyorum.
– Emrullah Çitil
